گذر روزها

خیلی وقت بود که دوباره دوست داشتم بنویسم و فکر کردم چه جایی بهتر از وبلاگی که با اینترنت دایل آپ سر و تهش رو یاد گرفتم و ساختم و توش نوشتم؟

زندگی خیلی بالا و پایین و اما و اگر داره. این بزرگترین درسی بود که تا الان از زندگیم گرفتم. مهاجرت کردیم، یاد گرفتم تنهایی خرید برم، تنهایی رستوران برم و تنها بمونم (چیزی که چند سال پیش از این، جزو دغدغه هام بود و اینجا ثبتش کرده بودم!). سفر کردیم و آدم ها و مکان های جدید شناختم و مهم تر از همه خودم رو بهتر شناختم. فهمیدم که آدم تنها موندن نیستم! آدم دوری، آدم فراموشی و فراموش شونده، آدم بی برنامگی و روزهای باطل، نیستم. آدم زندگی شهری هستم به شدت. از گم شدن بین آدم های دیگه و ساختمون های بلند لذت می برم. از دیدن جریان شلوغ و پر همهمه ی شهرها، انرژی می گیرم.

خلاصه همیشه همه چیز در حال تغییره. از این به بعد به دانسته هام اعتماد صد درصد نمی کنم و خودم رو محدود به یک تجربه و درس نخواهم کرد. من زن تجربه های هر روزه ام.

+ نوشته شده در  چهارشنبه دهم خرداد ۱۳۹۶ساعت 6:2  توسط عسل   |